W jaskini lwa

Chciołech wom pedzieć, że powiat pszczyński mioł przedstawiciela na łostatnim konkursie „po naszymu_”.

Tak w sumie z gupot kajś nadziołech sie na regulamin i migiem polecioł żech do poczciorzy, coby mi gibko nadali papióry zgłoszeniowe. Widać w Katowicach uwijajom sie jak przed wilijom, bo już dwa dni późnij wiedziołech kaj mom sie zgłosić i co mom zrobić - narychtować sie pienciominutowo łopowieść i tela. Łoczywiście przed komisyjom cza bydzie to wydeklamowac z łepy. Pojechołech.

Z rańca dopodł mie rajzyfiber, wychodek tyż cza było prziatakować, późnij hercklekoty i jazda na konkurs. W łepie buzowały mi setki roztomaitych myśli, bo nie bardzo wiedziołech czego tam idzie sie spodziewać. To mój pjyrszy roz. W końcu spocony docierom do siedziby, mijom drzwierza i tu łoroz przecierom paczałki ze zdziwienia. Ze sztyry dychy luda bo podzielili nos na raje. Co drugo dziołcha łobleczono w slonski strój, a i znod sie chop w mundurze z gruby w kiery łobowinzkowo cza wskoczyć na Śwjyntej Barbary. Niby wszisko gro ale jak tu sie łondaleźć. Tym bardzij, że wtedy było jasne - mientkiej gry nie bydzie, bo konkursowicze póńdom jak wściekłe psy dingo. Kożdy po ślonsku wymiato jakby w tym kraju nawet prezydent nie znoł innego jenzyka- nik nie fanzoli i nie sadzi głodnych godek. Chopy w wybiglowanych galotach, biołych koszulach i kościółkowych sztiflach prawie jak na konkursie szopenowskim, jeno moja łosoba jakoś fes bije po ślypiach.

Jo po szychcie, właża jak do swoij izby. Gangol łostoł w doma - korki na mieście nie pozwoliły go ściągnąć na czas do roboty. Szczewiki tyż nie dopasowane do parkietów i ciepłych wnentrz, a raczej do grania we fuzbal. Tak sie przipuszczom, że wedle innych to wyglondom jakbych przed momentem z choinki slecioł i nie do końca wiedzioł co tam mom robić. Na łepie wela rozczochrano jakbych to na mopliku łosiongnął prendkość światła, bez tóż, że nikaj nie znodłech zdrzadła chociaz żech je zabroł.
W końcu prziłazi na mie pora. Godom swoje i wciskom kity. Realizuja taktyka bo ustalenia były takie, że nie byda jechoł z poważnych sekwencji. W jednym momencie wystraszyłech nawet komisyjo, że łopowiem im historia „ło dwóch takich co sfineli ksienżyc”, ale to yno gra. Ten temat łodpuszczom, a w renkowie mom jeszcze inny.

Nojważniejsze, żech nie pitneł nazot skond mie prziwiało. Zrobiłech swoje.
Na koniec musza pedzieć, że mimo tego, iż byłech najmłodszy w grupie, a kolejno łosoba po mie miała chyba conajmi ćwierć wieku wiencej, ekipa przijeła mie znakomicie. Nik w antryju nie podkładł mi szłap i nie wbijoł pinezek w pukel. Nik mie nie klupneł w czacha i nie poprawioł jak cos mu nie pasowało. Szło pogodać, wyszczerzyć gibis i razem z wszyskimi podziwiać wystempy innych. Jaki wynik bydzie jeszcze nie wiem - ale tak godoł, jak moi kamraci z konkursu byda za conajmij sztyrdzieści wiosen, bo łoni coś kole tego majom. Tam jednak nie łazi sie po nagrody bo i som tacy, co łod szesnostu lot nic nie wygrali. Tam poznowo sie ludzi i godo sie - coby ta godka nie straciła sie nikaj jak mamuty. Bo niestety ich już nik z żywych nie pamiento.

agw